ไข้หวัดหมู
ประวัติของไข้หวัดหมู[แก้ไข]
เดิมทีไข้หวัดหมูไม่ได้มีชื่อเรียกที่งี่เง่าอย่างนี้ เพราะจริงๆ แล้วมันก็คือไข้หวัดธรรมดานั่นแหละ แต่ความที่คนเรารู้เท่าไม่ถึงการณ์ จึงเรียกตามที่ตนได้เห็น ซึ่งเห็นว่าหมูมันเป็นไข้ มันก็เรียกกันมั่วซั่วว่า ไข้หวัดหมู
ช่วงไข้หวัดนกระบาด มันก็ไม่เรียกชื่อ H567 N123 อะไรนั่นหรอก เรียกหวัดนกๆ กันทั้งเมือง
จริงๆ แล้วมันก็คือไข้หวัดธรรมดานั่นแหละ
หากจะเอาจริงๆ แล้วหละก็ ต้องเรียกว่า H321 N321 หรือถ้าจำไม่ได้ กลัวโดนหาว่าเนิร์ด ก็ให้เรียกว่า ไข้หวัดแม็กซิมั่ม ดีกว่า
ปัจจุบัน (ปี ค.ศ.2009 หรือ พ.ศ.2552) ประเทศเทยเรียกโรคนี้ว่า ไค่หวัดใหย่ (ห้ามย่อ) จ๋ายพันใหม่ 2009 ถือว่าระบบประชาสัมพันธ์ของประเทศเทย ทำงานได้ดีพอสมควรในการให้ข้อมูลข่าวสาร ไม่ให้ประชาชนกลัวการ์ตูนของพี่หมู นินจา นั่นเอง
ทำไมต้องไข้หวัดแม็กซิมั่ม[แก้ไข]
ประเทศแม็กซิมั่ม ขึ้นชื่อด้านความสุดโต่งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ขนาดโค้กยังใช้น้ำตาลแท้มาผสม หาใช่สารให้ความหวานอย่างนมข้นหวานหรือขันทีสุกรอะไรเทือกนั่นได้ไม่ ประชากรก็มีความสุขสุดๆ ด้วยสถานบันเทิงเริงรมย์ที่ประเทศจัดให้ แย่หน่อยที่มีอาชญากรรมอุกอาจมากที่สุดด้วย แต่ตำรวจประเทศนี้ก็ทำงานได้ดีที่สุดเช่นกัน
บางวันก็จะมีการปะทะกันอย่างอุกอาจสไตล์แม็กซิมั่ม ระหว่าง แก๊งพ่อค้าขายยา (ราไนก้า) สู้กับตำรวจบ่อยๆ สร้างเสียงครางดังๆ อันน่าหวาดกลัวไปทั่วเมือง
ไข้หวัดนี้บังเอิ๊ญ บังเอิญ ไปโผล่ที่ประเทศนี้ มันเลยกลายพันธ์แบบสุดโต่ง โดยระหว่างนั้นก็ไปอาศัยที่ตัวหมู เพราะว่าประเทศนั้นเลี้ยงสุกรไว้บริโภคเยอะ (เขาชนไก่มันพื้นๆ เกินไป ส่วนวัว คนแถวนี้ไม่นิยมกันเพราะมันแพงเกิน ส่วนปลาก็อยู่ในน้ำ แล้วไข้หวัดมันว่ายน้ำไม่เป็นด้วยสิ แพะโดนตำรวจจับไปหมด ส่วนแกะมันไปเกาะได้ไม่นานก็โดนแกะออก สมชื่อจริงๆ)
เมื่อมีหมูเยอะ เลี้ยงในแบบเชิงอุตสาหกรรม-พาณิชย์ ซึ่งเลี้ยงเป็นฝูงใหญ่ๆ ในสภาพการเป็นอยู่ที่ไม่น่าจะอภิรมย์อย่างฟาร์มแบบปิดที่มีคุณภาพดีมีอภิสิทธิ์สูง เชื้อโรคก็เลยยิ่งแพร่ระบาดง่ายอย่างกับหว่านเมล็ดพืช
แล้วก็บังเอิ๊ญ บังเอิญอีก ที่ว่าสุกรนั้นมีความสัมพันธ์ และความใกล้เคียงด้านสายพันธ์กับมนุษย์อีก (ควาย แรด และชะนีก็เช่นกัน) จึงทำให้โรคไข้หวัด แม็กซิมั่ม แพร่สู่มนุษย์ได้ง่ายเช่นกัน
อาการ[แก้ไข]
ผู้ป่วยธรรมดาทั่วไปก็ไม่ค่อยจะเป็นอะไรมากหากมีภูมิคุ้มกันที่ดี สุขภาพแข็งแรง โดยหากติดเชื้อ ก็เป็นแค่ไข้หวัดธรรมดาที่พวกเมพๆ จะหายภายในไม่กี่วัน
“ก็แค่โรคกระจอก”
อย่างไรก็ตาม คนเราใช่ว่าจะเมพทุกคน พวกที่ติดเชื้อก็จะมีอาการเหมือนไข้หวัด แต่ในระดับที่รุนแรงกว่า
ผู้ป่วยรู้สึกหมดเรี่ยวแรง ไม่อยากอาหาร ขี้เกียจ และมีโรคอื่นๆ แทรกซ้อนได้ง่าย เช่นโรคทรัพย์จาง โรคติดเหล้าและตับแข็ง บางรายก็มีพยาธิร่วมวงศ์ไพบูลย์ด้วย
หากมีไข้สูงมาก จะทำให้เกิดอาการช็อค หน้าตาและอวัยวะจะหงิกงอ หากปล่อยไว้จะขับรถไปชนป้ายรถเมล์ และในรายที่ไข้สูง จะตายในที่สุด
พวกหลังๆ ส่วนมากจะตายเพราะไข้โป้ง หรือ สหบาทาประชาวิจารณ์ เสียเป็นส่วนใหญ่
ผู้ป่วย[แก้ไข]
ในอดีต เคยมีผู้ป่วยที่ติดเชื้อแล้วอยู่หนึ่งราย
- ท่านศาสดาหมูแฮม
อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยคนนี้ได้ติดเชื้อเมื่อนานมาแล้วซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่ยังอ่อนอยู่ (แต่ก็ยังมีอาการรุนแรง แสดงถึงความอ่อนของผู้ป่วยรายนั่น)
ส่วนปัจจุบันประเทศเทย ยังไม่มีใคร (เท่าที่รัฐบวม) รู้ ว่ามีใครติดเชื้อแล้ว มีเพียงแต่บุคคลที่ต้องสงสัย และทำการเฝ้าระวัง ซึ่งเป็นนักศึกษาที่ไปเหยียบประเทศแม็กซิมั่มมาในช่วงไม่นานมานี้เท่านั้น
“ผมยังไม่ได้รับรายงานครับ......”
“มันจะไปประเทศแม็กซิมั่มทำไม มันนอนตกปลาอยู่ที่บ้านคนเดียวจะตายไหม”
“ประชาชนต้องมาก่อน.... มาอยู่กับพี่ ให้พี่ตรวจโรคก่อนนะจ๊ะ”
“ไข้หวัดหมูคืออะไรวะ”
“คือ แม้วพ่อมึงไง”
แหล่งแพร่เชื้อ[แก้ไข]
ข้อมูลต่อไปนี้เป็นข้อมูลภายในประเทศเทยเท่านั้น ส่วนประเทศอื่นนั้น จนด้วยเกล้าที่จะหาข้อมูลมาได้
- กระทรวงศึกษาพิการ
- กระทรวงวัฒน(เวร)กรรม
- กระทรวงสาธารณ์ให้ทุกข์
- สำนักธรรมเกรียน
- กองบัญชาเกรียนคนขับรถถัง
- พรรคประชาพิบัติ
- พรรคเพื่อใคร
- แหล่งชุมนุมของแมงเสื้อด็อบและเหมืองเสือล็อบ
- อุ๊แลนด์และโรงเรียนกวดวิชาทั้งหลายแหล่
- ร้านเน็ตต่างๆ
- และที่ใดก็ตามที่มีคนมาจุ้มอยู่รวมกันเยอะๆ
พาหะนำโรค[แก้ไข]
อื่นๆ[แก้ไข]
- เกมไข้หวัดหมู
- แกวว่าลู้ ! ธรรมเกรียนเจ๋งโคตร ทำบุญกับต๊ะเอ๋ทองคำวันนี้ มีของแถมกลับมาด้วย (สนใจก็ไปอ่านโลด)
