กีฬาสี
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
นี่เป็นบทความเกี่ยวกับกีฬาสี หากท่านไม่พบข้อมูลที่ต้องการ กรุณาดูที่ การประท้วง
วัตถุ
กิจกรรมสำหรับกีฬาสี
นี่เป็นบทความเกี่ยวกับกีฬาสี หากท่านไม่พบข้อมูลที่ต้องการ กรุณาดูที่ การประท้วง
กีฬาสี คืองานกิจกรรมโรงเรียนที่จัดขึ้นเป็นประจำทุกปีเพื่อให้นักเรียนได้รับความทรมานมากยิ่งกว่าการทำการบ้านนั่นเอง นอกจากนี้ยังมีในบางมหาวิทยาลัย และแม้แต่ในโรงงานบางแห่ง กิจเกรียนบางกิจการ ก็เคยมีการจัดแบบนั้นมาแล้ว (มักเป็นไปเพื่อสร้างภาพว่าองค์กรก็มีการนันทนาการและผ่อนคลายเหล่าขี้ข้าบุคลากร)
อนึ่ง คำว่ากีฬาสียังเป็นแสลง (สำนวน) ทางการเมีย หมายถึงการต่อสู้แย่งชิงอำนาจทางการเมียโดยการแบ่งพรรคแบ่งพวกด้วยสารพัดสี ซึ่งเราท่านทั้งหลายที่มีชีวิตอยู่ในยุคนี้ก็คงจะรู้สึกกันชัดเจนอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องอธิบายให้มากความในที่นี้ (หากท่านไม่เข้าใจ ดูรูปประกอบต่อไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละ)
วัตถุ
- เพื่อให้นักเรียนได้รับความทรมาน มากยิ่งกว่าการเรียนหนังสือและการทำการบ้านนัก
- ฝึกให้นักเรียนรับฟังคำสั่งของท่านผู้นั้น
- ฝึกให้ท่านผู้นั้นสามารถออกคำสั่ง (หรือเผด็จกู ในบางคน) ได้อย่างไม่เคอะเขิน
- ฝึกให้ผู้ออกคำสั่ง (บางคน, บางสถาบันเกรียนศึกษา) สามารถแสดงละครบทโหดเหี้ยมทารุณ, ป่าเถื่อน, ซาดิสต์, เกรียน ฯลฯ ได้อย่างแนบเนียน
- หรือถ้าผู้ออกคำสั่งเป็นคนก้าวร้าวอยู่แล้ว ก็จะได้แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาได้อย่างเต็มที่
- เป็นการสอนให้นักเรียนรู้จักแต่การใช้กำลัง
- เพื่อผลาญงบประมาณ
- เพื่อให้เกิดการใช้แรงงานครูอย่างคุ้มค่า แต่ทว่าพวกครูกลับไม่ค่อยมาเกี่ยวข้อง
- เพื่อให้นักเรียนที่เก่งกีฬา(บางคน)ได้
โชว์สาว(แหน)โชว์ความสามารถ - เพื่อให้มีคนเซ็กซี่ปรากฏตัวในโรงเรียน หมายถึงเชียร์ลีดเดอร์ ซึ่งปกติจะไม่มี แต่ก็ไม่ค่อยเซ็กซี่อยู่ดีถ้ายังมีกฎบังคับผมทรงติ่งหูอยู่
- เพื่อจีบกัน
- เพื่ออะไรไม่รู้น่ารำคาญ
ลำดับการจัดงาน[แก้ไข]
- นักเรียนและครูมาถึงสนามแข่งขันแต่ไก่โห่ (เช่น ตีสี่)
- นักเรียนและครูบางส่วนตั้งขบวนรอรับ
ประทานประธานในพิธี แต่ถ้าประธานไม่อยู่จะโฟนอินมา - ประธานมาถึง
ประมาณ 3 ชั่วโมงหลังขบวนตั้งเสร็จวงโยธวาทิตบรรเลงเพลงต้อนรับ - นักเรียนเริ่มเดินขบวน
ประท้วงพาเหรด- ช่วงเวลานี้ถ้าใครได้อยู่ใกล้วงดนตรีอย่างกลองยาวจะสนุกที่สุด เพราะได้ฟ้อนไปเต้นตามใจอยากเต็มที่ ม่วนคักขนาดหลายเด้อ !
- แต่ถ้าใครได้เข้าร่วมเดินขบวนแถวแบบเดินเฉยๆ อันนี้ท่านอาจเกิดอาการเซ็งก็ได้นะ (ก็มันเดินอย่างเดียว แถมเดินจากในตัวเมืองมายังโรงเรียนรวมกิโลเศษๆ นี่หว่า จะไม่ให้เซ็งได้ไง เหอๆ)
- ถึงสนามกีฬา ทำพิธีชักธงกีฬาขึ้น (เคารพธงชาติด้วยในเวลาเดียวกัน)
- นักเรียนตากแดดฟังประธานพล่าม
ก่อนทำพิธีชักผ้ามหาบังสุกุลทั้งยังไม่ให้ขยับตัวด้วยถ้าไม่งั้นก็น่าจะเอาโซ่มาล่ามซะเลย - นักกีฬา
จุดเพลิงเตรียมวางดอกไม้จันทน์จุดคบเพลิงเริ่มการแข่งขัน (เฮ ! เสร็จพิธีเปิดซักที) - กองเชียร์เผ่น แยกย้ายไปที่ตั้งสีใครสีมัน เตรียมตัวเชียร์
- สแตนด์ของแต่ละสีนั้น คณะสีจะทุ่มทุนสร้างอวดชาวบ้านให้ดูอลังการหรูเลิศที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้ กะว่าไม่ให้น้อยหน้าสีอื่น โดยหลักก็เน้นการวาดป้ายฉากหลังของสแตนด์นั่นล่ะ
- อนึ่ง สแตนด์แห่งไหนโชคดีอยู่ใต้ร่มไม้ สแตนด์นั้นก็เย็นสบายไป สแตนด์ไหนอยู่กลางแดดเปรี้ยงๆ แถมเป็นเหล็ก ก็ทนรับกรรมไปเหอะนะ (บางที่คณะสีก็ใจดี ทำหลังคาชั่วคราวเพิ่มให้ด้วย ก็ถือว่ามีบุญขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง แต่หลังคาชั่วคราวนั้นบางทีก็แย่ เพราะเป็นสีดำ ร้อนมากจนทนไม่ได้ สู้อยู่กลางแดดดีกว่า)
- นักเรียนเริ่มแข่งขัน ในขณะที่ประธานกินเหล้า ก่อนจะหนีจากไป
- ฝ่ายนักกีฬาแข่งขันอะไรก็แข่งไป ชนะเมื่อไหร่ก็โทรโข่งให้ชาวคณะสีดีใจเป็นพักๆ
- ส่วนกองเชียร์ก็เชียร์ไปเรื่อยๆ ถึงเวลาอาจารย์มาตรวจเชียร์ก็เข้าสเต็ประเบียบเชียร์เก็บคะแนน (อันนี้คณะสีต้องเกณฑ์มาซ้อม ซึ่งบางคนรำคาญ+ขี้เกียจเลยโดดซ้อมก็มี)
- ปิดท้ายด้วยการร้องเพลงโรงเรียนให้ดังสุดเสียง มีแปดหลอดหรือมากกว่านั้นก็ใส่ไปให้เต็มสูบเหอะ และมีเพลงสรรเสริญโรงเรียนอีกเพลงหนึ่ง ซึ่งหลายคนร้องไม่ได้ โดนด่ากันเป็นแถว
- เพิ่มเติมว่าช่วงที่คุณร้องเพลงประจำโรงเรียนตอนนี้แหละ คุณจะเกิดอารมณ์ร่วมไปกับเพื่อนในความภูมิใจต่อโรงเรียนอย่างสุดขีด ฉะนั้นใส่ให้เต็มที่ไปเลย ไม่ต้องยั้ง ไม่ต้องกั๊ก ไม่ต้องแบน !!!!! (โอกาสจะร้องแบบนี้มันหาไม่ได้ง่ายๆ ด้วยนะ ขอบอก)
- หลังเสร็จเชียร์เก็บคะแนน คณะสีจะปล่อยผีเปิดเพลงให้กองเชียร์เต้นเอาตามใจชอบ เน้นเพลงร็อกที่ต้องโดด+แหกปากร้องให้ดังสุดๆ จำพวกโลว์โซ กะลา แคลช อะไรเทือกนี้
- ซึ่งตรงนี้สำหรับบางคนอาจสนุก แต่บางคนอาจเซ็งเพราะไม่รู้จะเต้นทำไม (นี่ตูมาเชียร์กีฬาหรือดูคอนเสิร์ตกันแน่ฟระ !!!)
- แต่ไม่ต้องห่วง ถ้าคุณเต้นไปตามน้ำกับเพื่อนๆ ซักพัก คุณจะเกิดอารมณ์ร่วมในการเต้นกับเขาโดยไม่รู้ตัว
- คำเตือน ! โดดเต้นมากๆ ระวังตกสแตนด์ หรือสแตนด์ถล่มเพราะทนแรงสะเทือนไม่ไหวด้วย ! (ถึงคนเขียนจะไม่เคยเจออย่างที่ว่าซักครั้ง แต่ตูก็เสียวเหมือนกันว้อยยยยย !!!!!)
- ส่วนคนเต้นอาจได้ไส้เลื่อนเป็นของแถมอีกอย่าง อันผลข้างเคียงจากการโยกๆๆ โยกเข้าไปให้มันหลุดโลก
- บางคนหลังเสร็จระเบียบเชียร์ก็จะนั่งพักหรืองีบ เนื่องจากการตื่นตั้งแต่ไก่โห่
- บางคนขี้เกียจอยู่ต่อ เลยแว้บกลับบัานตัวเองหรือปืนรั้วไปเตร็ดเตร่ข้างนอกโรงเรียนก็มี เพราะวันนี้ไม่มีเรียนอยู่แล้ว ฮ่วย !!! (เคสหลังนี้พบบ้างเป็นส่วนน้อย แต่ไม่อาจตีเป็นเปอร์เซ็นต์ได้)
- ในช่วงปล่อยผี สต๊าฟเชียร์มักจะโผนเข้าไปแจมกับคณะสีอื่นที่อยู่ใกล้ๆ เล่นด้วยกัน เอาฮาเข้าว่า (กะว่าเป็นยาแก้ร้อนนอกด้วยมั้ง) ซึ่งคณะนี้สีไหนมีแขกมาเยือน ก็ต้องกลับไปเยือนตอบด้วย ไม่งั้นขาดทุนแย่
- ระหว่างเชียร์ไม่ต้องกลัวอด คณะสีของท่านเตรียมอาหารไว้พร้อมสรรพ ทั้งข้าวเที่ยง น้ำกิน ของว่าง ของฟรีไม่เสียตังค์ ถ้าอยากกินอย่างอื่นนอกเหนือจากที่เขาเตรียมไว้ก็ไปซื้อข้างนอกได้ ไม่มีใครว่านะ ถ้าเป็นตอนพักเที่ยง (หรือถ้าบรรยากาศไม่ไหว อาหารห่วยแตก น้ำที่แก้วมีคนกินมาแล้ว อย่างนั้นถือว่าจำเป็นต้องออกไปหาข้างนอกจริงๆ ใครทนกินได้ก็ทนกินไป)
- แน่นอน คนเขียนชอบของฟรีเหมือนกันแหละ แต่สภาพอย่างว่านั้น เหมือนหลอกแดก ทำเองยังดีกว่าเลย
- รอบเย็น นักเรียนเดินขบวน
ประท้วงอีกรอบเพื่อเข้าพิธีปิด - สรุปยอดเหรียญ แจกรางวัลกองเชียร์ ดับคบเพลิง เอาธงกีฬาลง
- เข้าแถวรอรับ500บาท
- กลับบ้านนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ / อาทิตย์หน้ามาเรียนต่อ (แล้วแต่วันจัดของโรงเรียน ถ้าจัดวันศุกร์ก็มาเรียนวันจันทร์หน้า) พร้อมกับการบ้านจำนวนมากที่จะถาโถมใส่คุณอย่างแน่นอน
- แต่ก่อนกลับ บางครั้งคณะสีอาจขอแรงนักเรียนในสังกัดช่วยเก็บขยะที่มากมายหลังเสร็จงานก่อนกลับบ้านด้วย (ครบเซ็ต !)
- อย่าว่าแต่เก็บขยะเลย แค่ไฮเออร์ยังเกินความจำเป็นไปเลย
กีฬาและกิจกรรมที่ใช้แข่ง[แก้ไข]
- วิ่งเข้าไป เป็นงานหลักที่จะเห็นทุกที่ มีตั้งแต่วิ่ง 4x100 วิ่งผลัด วิ่งวิบาก
กรรมวิ่งจ่ายตลาด วิ่งกระสอบควายวิ่งมากกว่า 2 ขา (จะ 3 ขา 4 ขา 5 ขาก็ว่ากันไป บางบริษัทมีการจัดวิ่งทรมานเด็ก โดยใช้มากถึง 31 ขา คัดเอาทีมที่ชนะในประเทศเทยเพียงหนึ่งทีม ไปแข่งกับพวกยุ่นปี่ตั้งหลายทีมแบบนี้มันเอาเปรียบคนเทยชะมัด) - สตรีสบาส เป็นกีฬาบาสเก็ตบอล ที่กฏกติกาจะเหมือนกีฬาบาส แต่สนามจะเล็กลงเท่าที่เห็น
- วินนิ่ง ใครคอวินนิ่งก็เข้ามาสัมผัสกับการเตะจริง บอลจริง บนสนามคอนกรีตแทนสนามหญ้า
- บางครั้งก็ใช้ ดอตเอ หรือเกมออนไลน์ต่างๆ แทนวินนิ่ง
- ชักกะเย่อ เป็นกีฬาว่างๆ ที่มาแข่งกันดึงเชือก แต่ส่วนใหญ่แนวหลังจะไม่ทำไรเท่าไหร่
- เก้าอี้ดนตรี เอามาเล่นแก้เซ็งในยามว่างๆ เช่น เวลาพักครึ่งเกมวินนิ่ง เปิดเพลงเต้นแล้วแย่งเก้าอี้ให้ได้ ใครอยู่รอดจนได้เก้าอี้ตัวสุดท้ายก็ชนะ (ไม่แน่ว่าคนที่เล่นเก้าอี้ดนตรีเก่งอาจได้เป็นนักการเมีย รัฐมนโท และนายีรัฐมนตร๊กในอนาคตก็ได้นะ เพราะอาชีพพวกนี้เขาล่ะถนัดนัก)
- แข่งกินวิบาก วิ่งไปกินไป ระวังจะจุกจนแข่งไม่ได้นะ
- เชียร์ลีดเดอร์ หรือหลีด ทำหน้าที่เต้น (ไม่สนุก/ถูกบังคับ) และเป็นนางแบบหรือนายแบบของสีนั้นๆไปในตัว
- ผู้ออกคำสั่ง ถ้าใครทำหน้าที่เต้นและว้ากจะรู้สึกสนุก แต่ถ้าพวกนั่งเชียร์จะรู้สึกซังกะตายแทน พวกว้ากคงจะกำเนิดมาจากงานนี้ล่ะมั๊ง
- ในระดับชุมชนหรือระดับไทบ้าน บางทีจะมีกีฬาแปลกๆ เข้ามารวมในการแข่งขันด้วย แล้วแต่จะเลือกมาจัด เช่น แข่งจับหมูที่ทาน้ำมันลื่นทั้งตัว แข่งปีนเสาตกน้ำมัน (หมู) แข่งจับปลาเร็ว แข่งรถอีต๊อก ฯลฯ แข่งขันแบบนี้บอกไว้เลยว่าเน้นเอาฮามากกว่าจะเอาชนะกัน 555555+ (โปรดนึกถึงภาพเหล่านี้ในรายการสะเก็ดข่าว เก็บตก หรือปลดหนี้)
- ขี่ม้าส่งเมือง หรือขี่ม้าชิงเมือง อันนี้พบได้ทั่วไปในระดับอนุบาลหรือประถม มัธยมไม่ค่อยเห็น เล่นง่ายๆ โดยแบ่งทีมสองทีม แต่ละทีมผู้เล่นจะต้องให้เพื่อนขี่หลังตัวเอง แล้วออกรบกระแทกให้อีกฝ่ายตกม้าซะ ใครรอดก็ชนะโลด
- ยิงชาววิเกรียนพีเดียและโอตาคุ.ติ่งหูก็แนะนํา
กิจกรรมสำหรับกีฬาสีการเมืองการเมีย[แก้ไข]
หมายเหตุ: เด็กดีและผู้ใหญ่สติดีๆ ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นอาจติดเชื้อไวรัสแม้วซิตี้ ซินาตร้า หรือไวรัสสนธิก็ได้ เราเตือนคุณแล้ว !!!!
- แข่งกันล้มรัฐบาลแล้วตั้งรัฐบาลใหม่
- แข่งกันปิดประเทศด้วยการปิดสนามบินสุวรรณพัง (สีเหลือง) หรือปิดเกรียนเทพมหานคร (สีแดง)
- แข่งกันขายของ โดยการขายความลับของชาติให้ฮวยเซ็ง (สีแดง)
- แข่งกันโฟนอิน
- แข่งกันประท้วง
- แข่งกันแจกเงินซื้อเสียงในการลากตั้ง
- แข่งกันปลูกหญ้าเพื่อป้อนสาวกของตัวเอง
- แข่งกันฟันดาบ ขว้างอิฐ ยิงหนังกะติ๊กลีลาใหม่ ยิงปืน ฯลฯ (สรุปก็คือรบกันนั่นแหละ)
- แข่งกันตั้งสถานีโทรทัศน์โฆษณาชวนไม่ยอมเชื่อ
- แข่งกันแย่งเก้าอี้ดนตรี (ใน ค.ร.ม.)
- แข่งกันทวิตหาสาวกผ่านทเว่อร์ติ๊ด
- แข่งกันวิ่งสู้ฟัดเพื่อเอาชีวิตให้รอด เมื่อถูกฝ่ายอำนาจรัฐปราบปราม
- แข่งกันนับยอดคนเจ็บคนตาย เพื่อเอาไปอวดอ้างเป็นวีรชนได้เต็มที่ และดิสเครดิตใส่ฝ่ายอำนาจรัฐด้วย
- แข่งกันรัฐประหาร (เกมนี้สีเขียวจะถนัดเป็นพิเศษ)
- แข่งรถถัง (แข่งกันเองในกลุ่มสีเขียว)
- แข่งกันประท้วงหยุดงาน (เรื่องนี้สหภาพแรงงานถนัดเป็นที่สุด)
- แข่งกันด่ารัฐบวม ใครรอดจากเที่ยวบินพิเศษไปห้องกรงได้ก็ชนะ
- แข่งกันทุบรถนายก เป็นกีฬาใหม่ สถิติ สีแดงทำcomboไป939คอมโบ
- แข่งกันเผาบ้านเผาเมือง ใครทำชาติล่มจมได้ก่อน ชนะไปเลย !!!! (อันนี้ทำมันซะทุกสี ทั้งแดง เหลือง น้ำเงิน)
สีที่มักจะใช้ในการแบ่งกลุ่ม[แก้ไข]
- สีแดง
- สีเหลือง
- สีเขียว
- สีน้ำเงิน
- สีฟ้า
- สีขาว
- สีชมพู
- สีแสด
- สีดำ
- สีเทา (พบได้น้อยถึงน้อยมาก)
- สีน้ำตาล
- สีเลือดหมู (มีในบางโรงเ
กรียน) - สีม่วง (น่าจะเป็นสีที่คนไม่อยากอยู่มากที่สุด เพราะอาจจะหมายถึงกุลเกย์)
- ในระดับมหาวิทยาลัยอาจแบ่งเป็นคณะต่างๆ แทนการใช้สี
- คณะคนน้อยมักจะมีตัวนักกีฬาลงแข่งน้อยคน คณะคนเป็นพันก็มักมีตัวแข่งมาก ตามไปด้วย
- คณะคนน้อยก็มีพื้นที่สแตนด์เชียร์น้อย คณะคนเป็นพันก็มีพื้นที่มาก ตามขนาดกองเชียร์
- เนื่องจากความไม่เสมอภาคดังกล่าว จึงอาจจะไม่มีการจัดอันดับเพื่อหาว่าคณะใดเป็นเจ้าเหรียญทอง
สิ่งไม่ควรรู้[แก้ไข]
- เป็นงานที่นักเรียน 100% (หรือเลขศูนย์อาจจะไม่มีค่า) ใฝ่ฝันอยากให้จัด
- เป็นงานที่นักเรียน 100% ต้องเข้าร่วม โรงเ
กรียนบางแห่งบังคับให้ร่วม ไม่เข้าร่วมก็ถือว่าตกกิจกรรม และยังหักคะแนนวิชาสุขศิกษาและพลศึกษาด้วย - เป็นงานที่นักเรียนจะได้เจอหน้ากัน ถึงจะคนละห้องก็ตาม ซึ่งถ้าอยู่สีเดียวกันก็จะได้เจออย่างแน่นอน
- เป็นงานที่สร้างความสามัคคีเพื่อคว้าเหรียญทอง (หรือรางวัลอื่นๆ ตามความสามารถของฝ่ายตน)
- แต่เนื่องจากว่า เป็นงานที่ต้องเตรียมกันเป็นเดือน ๆ จนในที่สุดมีผู้เข้าร่วมด้วยใจเพียงไม่เกิน 50% ถูกบังคับไม่ต่ำกว่า 49% และหนีไปเที่ยวแต่อ้างว่าไปงานกีฬาเพียง 1 % (ไหงเป็นงี้ฟะ) ส่วนอีกครึ่ง โดดหมด
- ในบางโรงเ
กรียน นักเกรียนหญิง ต้องทรงกะลาครอบ ห้ามสวยโดยการไว้ผมยาว (แม้จะเรียน ม. 6 แล้วก็ตาม) และทางโรงเกรียนได้ประกาศชัดเจนอีกด้วยว่าไม่มีการอนุโลมให้พวกที่เป็นหลีดได้สวยขึ้นชั่วคราว - ในบางโรงเ
กรียน จะมีสีใดสีหนึ่งที่เป็นเทพทางด้านวิชาการมากกว่าสีอื่น เช่นมีโรงเกรียนแห่งหนึ่ง ห้องคิงของทุกระดับชั้น ม.1-6 จะเป็นสีน้ำเงิน เป็นต้น ทั้งนี้ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับความเป็นเทพด้านกีฬาแต่อย่างใด - คนที่ต้องโป๊ วาบหวิว มากที่สุดในงาน, หรือถ้าไม่โป๊ที่สุด ก็ต้องเป็นที่จับตามองมากที่สุดในงาน, มักจะเป็นพวกหลีดผู้หญิงเสมอ (นักกีฬาว่ายน้ำไม่นับ)
- โรงเ
กรียนจำนวนมากเขาไม่อนุญาตให้ใช้สาวดุ้นเป็นหลีด แต่ก็ไม่เสมอไป เช่นสาวดุ้นผู้ตามหาพ่อชาวยุ่นปี่ในตำนานก็เคยเป็นหลีดมาแล้ว - เรื่องนี้เจ็บปวดสุด ๆ สำหรับเด็กหัวเกรียน แต่เป็นความจริงที่ว่า ถึงจะเป็นผู้ใหญ่โตเป็นควาย แต่ก็ยังต้องเล่นอยู่เนื่องจากบริษัทใหญ่ ๆ หลายบริษัทอยากจัด
อุปกรณ์ที่อาจถูกนำมาใช้[แก้ไข]
- หมวก - แน่นอน ไว้กันแดด (การแข่งขันกีฬาบางแห่งจะมีสปอนเซอร์มาทำหมวกกระดาษแจกให้ด้วย)
- ถุงมือ - ในบางโรงเรียนใช้ในเวลาเดินพาเหรดหรือเข้าระเบียบเชียร์ แต่ส่วนใหญ่ใช้มือเปล่า เพราะใส่ถุงมือแล้วจะปรบมือไม่ดัง
- น้ำเปล่า - ไว้ดับกระหายคลายร้อน แต่ที่น่าเกลียดคือให้ดื่มแก้วเดียวสองคน หรือสิบคน หรืออาจจะถึงร้อย
- พู่ห้อย พู่ระย้า - สำหรับบางโรงเรียน ใช้ในเวลาเข้าระเบียบเชียร์ แต่ระดับมหาวิทยาลัยจะนิยมใช้มือเปล่ามากกว่า
- กระโปรงเชือกฟาง - สำหรับระบำฮาวายของชาว
หรีดลีดเดอร์หรือสต๊าฟเชียร์ เป็นอุปกรณ์ที่ไม่จำเป็นต้องใช้ก็ได้ (เพราะมีหรือไม่มีก็เต้นเอามันได้ทั้งนั้น) - ป้ายแปรอักษร - โดยทั่วไปมักจะมีน้ำหนักมาก เพราะใช้กระดาษกล่องติดกันหลายชั้นเพื่อให้แข็งเกร็ง ไม่อ่อนปวกเปียกได้โดยง่ายเวลาใช้งาน และในป้ายๆ เดียวก็จะมีหลายฉากกระดาษสีในการใช้งาน และใช้บังแดดได้แป๊บเดียว ตามเวลาที่กำหนดให้เท่านั้น แต่ถ้าใช้ได้นาน ๆ ก็ถือว่าใช้บังแดดได้ดีทีเดียว แต่เปลี่ยนเป็นเมื่อยแขนแทน
- มือตบ (หรืออาจเป็นตีนตบ หัวใจตบ ดาวตบ ไม้ตบ แล้วแต่จะดัดแปลงกันเอาเอง) - ใช้เคาะหรือตบเป็นจังหวะและใช้ทุ่นแรงแทนการตบมือ
(แน่นอนว่าคุณเอาเท้าของคุณมาตบกันแบบมือไม่ได้อยู่แล้ว) - แก๊สน้ำตา - ไว้ทำเอฟเฟ็คท์ควัน
และสลายม็อบกีฬาสีทั้งหลายแหล่ - ฝนเทียม (คือพวกกระด่งกระดาษที่ยิงขึ้นฟ้า อย่างเดียวกันกับที่ทำให้
ศาลฎีกาซานติก้าไหม้เกรียมมาแล้ว มีคนบางกลุ่มเชื่อตามที่เขาว่ากันว่า ฝนเทียมทำด้วยกระสุนปืนใหญ่นัดละ 5 ล้านบาท ซึ่งโคตรโม้สุดๆ) - ระเบิด.อุปกรณ์เชียร์และโกง.ฮาสะท้านโลก.แม้กระทั่งอาหารแมวน่ารําคาณ
รวมภาพ[แก้ไข]
นักเรียนมารวมตัวกันแต่เช้าตรู่เตรียมเดินขบวน
ท่านประธานให้สัญญาณเริ่มงาน
การวางดอกไม้จันทร์ก่อนจุดคบเพลิง
สแตนด์ฝั่งทีมน้ำเงิน
นักกีฬาทีมสีแดงแข่งฟันดาบ
นักกีฬาทีมสีน้ำเงินแข่งยิงหนังกะติ๊กลีลาใหม่
นักกีฬาทีมสีน้ำตาลเตรียมแข่งเบสบอลระเบิดในประเทศอีร้า
สีเขียวเตรียมแข่งยิงหัว
นักกีฬาสีแดงได้รับบาดเจ็บจากการแข่งขัน
รุ่นพี่ตะโกนด่ารุ่นน้อง
กองเชียร์พร้อมอุปกรณ์
นักกีฬาทีมสีเหลืองแข่งปักตะไคร้ ใครปักหมดแปลงก่อน ชนะ
สีแดงยิ้มร่ารับกีฬาสี
ทีมนักกีฬาสีฟ้า
พิธีแจกเหรียญรางวัล ฝ่ายขาวชนะ
สต๊าฟเชียร์โจรโพกผ้าเหลืองและโจรโพกผ้าแดงมักจะชอบโชว์เบรกแดนซ์ด้วยแก๊สน้ำตา
คำวิพากษ์วิจารณ์[แก้ไข]
“กีฬาสีในโรงเรียนบางครั้งก็เป็นเรื่องน่าเบื่อ บางครั้งมันก็น่าสนุกในเวลาเดียวกัน ประสบการณ์เหล่านี้คุณจะได้พบเพียงไม่กี่ครั้งในชีวิต ถ้าคุณสนุกกับมันก็ขอให้สนุกกันเต็มที่ไปเลย เพราะเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มันจะเป็นอดีตอย่างหนึ่งที่คุณรู้สึกโหยหา ถึงจะได้พบเห็นการแข่งกีฬาภายในองค์กรที่อื่นๆ คุณก็คงจะไม่รู้สึกสนุกเท่าเมื่อวันวานก็ได้ (เรื่องของต่างคนต่างใจ คิดแทนกันไม่ได้หรอก)”
“ส่วนกีฬาสีการเมีย ถ้าชาติหน้ามีจริงก็ขออย่าให้ได้มาพบเจอกันอีกเลย สาธุ...........”
“นี่กีฬาสีหรือการก่อม็อบฟะเนี่ย กูงง”
“แค่ระเบียบเชียร์กีฬาสีน่ะขี้ปะติ๋ว ฝึกซีลหรือ ร.ด. น่ะโหดกว่าเยอะ”
“เป็นเด็กวงโยฯ เก่า โดดกีฬาสีหกปีซ้อน มีอะไรม่ะ”
“แค่ได้เห็นลีดงามๆ ก็เป็นบุญตาโขแล้วนะเออ”
“แหะๆๆๆ สุดยอดเลย ลงแข่งยิงลูกระเบิด 50 เมตร ไม่ว่ายังไงก็ได้แชมป์”
“พอดีว่าผมอยู่สีส้มนะ มีวันที่ 8 ม.ค. 53”
“กีฬาสีปีนี้ อาจจะถือโอกาสสีรุ่นพี่ที่น่า
เจี๊ยะรักเสียเลย”
“กีฬาสีมีสีอะไรมั่งอ่ะสีน้ำเงิน ขาว กับแดงเหรอ”